زمزمه های یک شب سی ساله
فانوس دریا اگر چه مثل مردم دردمندی نمی روید بهاری تا نخندی نگاهت آخرین فانوس دریاست مبادا چشمهایت را ببندی بانو کبوتر سیب دریا کوه بانو رها آسیمه سر بشکوه بانو به رسم یادگاری هدیه ی تو هزاران جنگل انبوه بانو بانو2 کبوتر سیب دریا یاس بانو صبور افتاده با احساس بانو دو بیتی های من مهریه ی تو به همراه دلی حساس بانو شبانم هیچ مهتابی نبودند دچار بی تب و تابی نبودند بدون تو برایم هیچ فصلی تمام چیزها آبی نبودند - مرا از دست دلتنگی رها کن از این شب این شب سنگی رها کن بیا با چشمهای آبی خود جهانم را ز بی رنگی رها کن جهان آکنده از ناباوری بود پر از اندوه بی بال و پری بود اگر چشم تو فانوسی نمی شد تمام چیزها خاکستری بود دعا کن باز دلتنگی نیاید شب سنگین شب سنگی نیاید دعا کن چیزها آبی بماند دوباره فصل بی رنگی نیاید
| قالب : پیچک |
درباره سایت
منوی سایت
آرشیو سایت
پیوند ها
اختصاصی ویژه
طراح قالب
امکانات سایت